19 maja 1921 roku Naczelna Komenda Wojsk Powstańczych Górnego Śląska powołała do życia Straż Graniczną Górnego Śląska. Zadaniem tej wojskowo-policyjnej formacji była ochrona odcinka granicy Liswarta – Brynica – Przemsza – Wisła (od Solarni do Olzy). Strażnicy zwalczali przemyt towarów i chwytali osoby nielegalnie przekraczające granicę między Polską a terytorium opanowanym przez powstańców śląskich.
Celem istnienia Straży Granicznej Górnego Śląska, oprócz zwalczania przestępczości granicznej, było podkreślenie niezależności władz powstańczych od Polski i obalenie tezy o polskiej interwencji zbrojnej na Górnym Śląsku, którą formułowali alianci i Międzysojusznicza Komisja w Opolu. Rozkaz organizacyjny przewidywał utworzenie pułku, w skład którego wchodziły: Dowództwo Pułku Straży Granicznej, Sztab w Mysłowicach i trzy bataliony straży granicznej. W skład batalionu wchodziło: Dowództwo Batalionu z oddziałem sztabu i 4 kompanie straży granicznej po 3 plutony. Stan pułku to: 25 oficerów i 1575 ludzi, 24 konie, 15 wozów, 1 samochód osobowy, 1 motocykl i 32 rowery. Dowódcą pułku został kpt. Władysław Dzierzgowski. I batalionem dowodził por. Franciszek Tokarz, II batalionem por. Leon Dopierała, III batalionem por. Jan Łabisz.
Po przejęciu przez Polskę przyznanej jej części Górnego Śląska, Straż Graniczna Górnego Śląska została przesunięta na granicę z Niemcami i w czasie od 24 czerwca do 10 lipca 1922 r. włączona do Straży Granicznej.
Zdj. domena publiczna