Straż Graniczna Komenda Główna Straży Granicznej Funkcjonariusze SG z tytułem ratownika w ramach kwalifikowanej pierwszej pomocy - Aktualności

Kwalifikowana Pierwsza Pomoc (KPP) to zespół czynności podejmowanych przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia i umiejętności, mające na celu ratowanie życia i zdrowia poszkodowanych oraz zapobieganie pogorszeniu się ich stanu. W odróżnieniu od zwykłej pierwszej pomocy, KPP może obejmować użycie dodatkowych środków i sprzętu, takich jak defibrylator, zestaw do wentylacji, czy podanie tlenu. Wymaga również specjalistycznej wiedzy i praktyki, a kwalifikacje należy aktualizować co najmniej raz na 3 lata.

Znajomość zasad kwalifikowanej pierwszej pomocy przez funkcjonariuszy Straży Granicznej jest bardzo ważna, ponieważ może ona uratować życie ludzi w sytuacjach kryzysowych. Podczas swojej służby mogą oni napotkać różne zagrożenia zdrowia i życia, np.: obrażenia, krwotoki, zatrucia, oparzenia, hipotermia, udar cieplny, zawał serca czy udar mózgu. Wtedy szybka i skuteczna reakcja może być kluczowa dla przeżycia osób poszkodowanych.

Osoby udzielające kwalifikowanej pierwszej pomocy powinni być odpowiednio przygotowane, ponieważ może to znacznie zwiększyć szanse na przeżycie i ograniczyć powikłania u poszkodowanych. Niektóre z korzyści, wynikające ze znajomości zasad udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy przez funkcjonariuszy to:

• zwiększenie bezpieczeństwa i zaufania wśród społeczeństwa,
• poprawa współpracy i komunikacji z innymi służbami ratowniczymi i medycznymi,
• zmniejszenie ryzyka wystąpienia zespołu stresu pourazowego i innych zaburzeń psychicznych u funkcjonariuszy i poszkodowanych,
• zwiększenie prestiżu i profesjonalizmu SG.
• takie szkolenia przyczyniają się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności działań funkcjonariuszy w sytuacjach kryzysowych.

Nad wysokim poziomem szkolenia czuwali prowadzący: ratownicy medyczni OSS SG w Lubaniu, funkcjonariusz Państwowej Straży Pożarnej oraz psycholog z Nadodrzańskiego Oddziału Straży Granicznej.

Po zakończeniu kursu uczestnicy przystąpili do egzaminu państwowego, uzyskując tytuł ratownika. Nad przebiegiem egzaminu, czuwał lekarz specjalista medycyny ratunkowej. 

Uzyskanie tytułu ratownika daje możliwość i obowiązek wykonywania czynności określonych w art. 14 Ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, takich jak np. resuscytacja krążeniowo-oddechowa bez przyrządowa i przyrządowa (także z podaniem tlenu oraz według wskazań defibrylatora zautomatyzowanego).