Wielkanocny Poranek, to wyjątkowy dzień w roku, kiedy przeżywamy szczególną radość. Tę radość pozwalają nam wyrażać słowa pieśni: „Chrystus Pan wstał z martwych, po swych mękach twardych, stąd mamy pociech wiele, Chrystus nasze wesele, zmiłuj się Panie”. ŚE 173
Do tegoż dnia przypisane jest też biblijne hasło przywołane powyżej z Księgi Objawienia. Słowa te krótko mówią o tym, że Jezus umarł i zmartwychwstał, że ma klucze śmierci i piekła. Spróbujmy przybliżyć sobie wymowę i znaczenie tych słów. Sposób, w jaki Bóg siebie określa podobny jest do podpisu i pieczęci rozpoczynających objawienie kierowane do Jana. Jest jak jedno z tych mocnych słów Jezusa „ja jestem”, które wyraża jego absolutną władzę nad objawieniem wszystkiego, co nastąpi: „Błogosławiony ten, który czyta i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski” (Obj 1,3).
Jestem Pierwszy i Ostatni, słowa te niezaprzeczalnie podnoszą Jezusa do rangi Boga, a ponadto splatają ludzkie życie w klamry czasu odmierzającego stale i nieubłaganie każdą chwilę naszego istnienia.
„Jam jest Alfa i Omega” (Obj 1,8) stanowi bliskie porównanie z innym określeniem „Jam jest początek i koniec”. Alfa i Omega to pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu, a więc języka Nowego Testamentu. Wspaniały Boży plan i dzieło zawierają się w słowach: „Jam jest początek i koniec”. Spróbujmy wyjść dalej i połączyć wszystkie te określenia pod względem ich znaczenia w:
1)objawieniu,
2) w historii ludzkości,
3) w dziele i planie Królestwa Bożego.
Łączy je osoba Jezusa. Zwycięskiego, potężnego Jezusa, stojącego na dwóch przeciwnych krańcach. On je łączy w swojej zdumiewającej wielkości i nieskończonej chwale.
Ap. Paweł w Liście do Efezjan ujmuje to następująco: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec pana naszego Jezusa Chrystusa…, który oznajmił nam tajemnicę woli swojej, aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to co jest na ziemi w nim”. (Ef.1,10). Czas ziemski, wszystkie minione epoki historyczne, nasze krótkie życie, przyszłość leżą w Chrystusowych rękach i to w nim zsumowały się wszystkie rzeczy w niebie i na ziemi. On – głowa Kościoła – spełnia wszystko na swój sposób. „I wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim głową Kościoła, który jest ciałem jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia”(Ef 1,22.23).
On jest pierwszym zrodzonym spośród całego stworzenia, wszystko zostało stworzone przez niego i dla niego: „On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia” (Kol 1,15). Spośród wszystkich określeń Jezusa, jedno jest szczególne: „Żyjący”, a więc taki, którego cechą wyróżniającą jest to, że żyje wiecznie. Jezus zmarł na krzyżu i leżał w grobie. Umarł i zmartwychwstał dla naszego usprawiedliwienia. Wcielony Syn Boga. Trzyma w swych rękach klucze życia i śmierci. W Ewangelii Mateusza Jezus nazywa je „kluczami królestwa niebieskiego” (Mt 16,19). Jako ten, do którego one należą, przekazuje je Piotrowi, a więc władzę by wiązać i tracić, otwierać drzwi do Chrystusowego panowania łaski dla skruszonego grzesznika lub zamykać je przed grzesznikiem niepokornym. Chrystus zmartwychwstał. Alleluja. Chrystus żyje. Obyśmy za pieśniarzem mogli wyznać: On żyje w sercu mym.
Jezus żyje! Z Nim i ja! Śmierci gdzież twej grozy cienie? Jezus żyje więc mi da zmartwychwstanie i zbawienie! Do swej chwały przyjmie mnie, w tej nadziei wytrwać chcę. ŚE 178.
Życzę Wam wszystkim radosnych Świat Zmartwychwstania Pańskiego.
ks. kpt. SG Kornel Undas