1 sierpnia 1944 roku wybuchło Powstanie Warszawskie. Jego celem było wyzwolenie stolicy spod okupacji niemieckiej. Powstanie, choć nie udało się osiągnąć celów militarnych i politycznych, stało się symbolem odwagi i wytrwałości Polaków w walce o niepodległość. Inspirowało także przyszłe pokolenia, które w okresie powojennym zmagały się z komunistycznym uciskiem. Celem Powstania, będącego największą operacją akcji „Burza”, było wyzwolenie stolicy przed przybyciem do niej Armii Czerwonej, a tym samym zapewnienie Polsce suwerenności po zakończeniu wojny. Działania prowadzono w Śródmieściu, na Starym Mieście, Dolnym Mokotowie i Żoliborzu. Początkowa faza walk i ogromna inicjatywa oddziałów powstańczych pozwoliła na opanowanie dużych części tych dzielnic. Siły powstańcze wspierała cywilna ludność Warszawy, która pomagała w budowie barykad, tworzeniu służb sanitarnych czy zaopatrywaniu w żywność i wodę. Stojące po drugiej stronie Wisły oddziały Armii Czerwonej nie udzieliły pomocy Powstańcom pozwalając Niemcom stłumić powstanie po 63 dniach walki. W wyniku starć i dokonywanych przez niemieckich okupantów mordów zginęło od 16 do 18 tys. powstańców i od 150 do 180 tys. cywilów. Po kapitulacji miasto zostało zburzone, a jego ludność wygnana.
film: Zespół Prasowy KGSG